آرمین برزین - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، گروه عمران، دزفول، ایران،
سید وحید رضوی طوسی - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی جندی شاپور، خوزستان، دزفول

به دلیل قرار گرفتن کشورمان در منطقه خاص خاورمیانه و وجود جنگ های ویرانگر و رخداد پدیده ی انفجار، اعضای ساختمان ها در معرض تخریب قرار دارند. از طرف دیگر در حال حاضر در اغلب کشورهای جهان استفاده از میانقاب بنایی در سازه های اسکلت مسلح، متداول است. به دلیل تخریب میانقاب غیر سازه ای تحت بار دینامیکی لرزه ای، شناخت رفتار اعضا از اهمیت بالایی برخوردار است و راه حل هایی برای مقاوم سازی این اعضا پیش بینی می شود. آیین نامه های طراحی لرزه ای داخلی، استفاده از پشت بند فولادی قایم و افقی را جهت تامین مقاومت میانقاب ها در برابر زلزله توصیه می کنند. با این حال در مطالعات انجام شده در زمینه ی مقاوم سازی اعضای غیر سازه ای، به ارزیابی آسیب احتمالی سیستم تقویت فولادی تحت اصابت مستقیم انفجار بسیار کم پرداخته شده است. در این مقاله به بررسی آسیب دیدگی وال-پست فولادی به عنوان کلاف تقویتی میانقاب ها تحت بارگذاری انفجار پرداخته می شود. لذا یک قاب 3 طبقه ی بتنی با میانقاب مقاوم شده در برابر زلزله در نرمافزار المان محدود ABAQUS تحت بارگذاری انفجار روی وجه بزرگ برای جرم انفجاری 300 و 1000کیلوگرم در فواصل 5متر و 10متر از پای سازه در سطح زمین قرار می گیرد. شاخص آسیب پیش رونده شامل شاخص آسیب فلز نرم و شاخص آسیب برشی برای فولاد مورد استفاده در این مقاله به عنوان ملاک ارزیابی عددی استفاده می شود. نتایج نشان می دهند هرچه جرم منفجره بیشتر و هرچه فاصله ی انفجار کمتر باشد، مقدار آسیب بیشتر و سناریوی حذف اعضا محتمل تر است و در نتیجه انفجار بحرانی خواهد بود. همچنین نتیجه گرفته می شود که آسیب در طبقات پایین تر، بحرانی است. پس لازم است تا سیستم های تقویتی مورد استفاده برای مقاومت در برابر زلزله، برای مقاومت در برابر بارهای انفجاری مورد ارزیابی دوباره قرار گیرند.

میانقاب غیر سازه ای، طراحی لرزه ای، بارگذاری انفجار، شاخص آسیب