اثر میراگرهای جاری شونده بر بهبود رفتار لرزه ای سازه های مجاور

در این پژوهش ضمن بررسی میراگرهای تسلیمی و روابط حاکم بر آنها مروری بر تحلیل های غیرخطی خواهد شد. پس از آن مدلی برای تبیین رفتار دو سازه مجاور متصل شده ارایه می گردد که دربر گیرنده خصوصیات غیرخطی مصالح و میراگر می باشد. در این مدل رفتار خطی و غیرخطی قابهای برشی در نظر گرفته می شود. از سوی دیگر می توان میراگرها را با قابلیت های متفاوت لزج، اصطکاکی و لزج-کشسان تعریف نمود. براساس این مدل یک برنامه رایانه ای تهیه شده است. تحلیل دینامیکی غیرخطی که توسط این برنامه انجام می شود، از روش نیومارک بهره می گیرد. در این برنامه می توان روش نیومارک را با گزینه های مختلف شتاب خطی یا شتاب متوسط انجام داد. سپس چند ساختمان نمونه مدل سازی و تحلیل می گردند و نهایتا نتایج آنها مقایسه می شود. مطالعه حاضر نشان خواهد داد که می توان از میراگرهای تسلیمی برای بهبود رفتار ساختمان های مجاور استفاده نمود. به این ترتیب ضمن کاهش اثر مخرب ضربه، نیروهای لرزه ای به شکل بهتری مستهلک می گردد. با استفاده از مطالعات پارامتری مشخصات بهینه میراگرهای تسلیمی برای کاهش جابجایی و شتاب بام و همچنین برش پایه ارایه خواهد شد.