طراحی معماری مسئول با هدف تولید فضای آموزشی پاسخگو

کلیه فعالیت های انسان بر بستری از زمان و مکان شکل می گیرد. انسان با انجام فعالیت در یک بستر بر آن مکان تاثیر گذارده و از آن تاثیر می پذیرد. تعدد فعالیت های انسان موجب خلق فضاهای متانسب با آن فعالیت به دست وی گردیده است. با گذر زمان و تعامل انسان و فضا در جهت ارتقای کیفیت فعالیت ها، شاهد حرکت به سمت تولید فضاهای پاسخگو بوده ایم. فضا به عنوان بستر اصلی زندگی انسان نقش قابل توجه و مهمی در تکامل انسان دارد تا آن جا که تاثیر آن را بر تربیت افراد بیش از عواملی چون خانواده می دانند: (پسر نوح با بدان بنشست، خاندان نبوتش گم شد/ سگ اصحاب کهف روزی چند، پی نیکان گرفت و مردم شد). از این روی کیفیت فضای بستر فعالیت، نقش کلیدی در سرکوب و یا به تعالی رساندن کیفیت کار و بازدهی کاربر ایفا می کند. بنابر این یکی از مهمترین ویژگی های هر فضا فاکتور پاسخگویی می باشد. فضای پاسخگو با استفاده از ویژگی های معماری و غیر معماری خود می کوشد تا با ارتقای بهره وری کاربران موجب افزایش کیفیت فعالیت مربوطه شود. یکی از مهمترین فضاهای موجود در شهرها کاربری های آموزشی می باشد. این کاربری ها به دلیل اینکه مستقیما با حجم عظیمی از سرمایه های انسانی، مالی و انرژیک جوامع در ارتباط هستند در صورت عدم کارکرد مناسب آسیب های چند وجهی مختلفی را متوجه دولت ها می کنند. بنابر این مهندسین معماری و طراحان موظفند اند با طراحی معماری فضاهای آموزشی و رعایت ملاحظات مرتبط از جمله فرم ها و المان های معماری، انتخاب متریال، رنگ و بافت مناسب و همچنین توزیع بهینه روشنایی، کیفیت و کارایی عملکرد فضاهای مذکور را بهبود بخشیده و موجب ارتقاء بهره وری کاربران گردد. پژوهش حاضر در تلاش است با معرفی فضاهای آموزشی و مشخصات آن ها و همچنین ویژگی های مربوطه، به بررسی عوامل تاثیر گذار بر میزان پاسخگویی این فضاها پرداخته، تا با ارتقاء این کمیت، از هدر رفت منابع کلان انسانی، مالی، انرژیک و غیره جوامع جلوگیری کند. این پژوهش جهت گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای استفاده کرده و داده های مورد نظر را به روش توصیفی – تحلیلی مورد آنالیز قرار داده است.

Keywords:

کاربری آموزشی , فضای آموزشی , فضای مسیول , فضای پاسخگو , بهره وری آموزشی.