النا ملکیان - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی معماری، موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی اهواز، خوزستان،ایران،
الهام قلاوندی - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی معماری، موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی اهواز، خوزستان،ایران،
امید رهایی - استادیار دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، دانشکده معماری، تهران، ایران،

در حدود پنج دهه پیش، سازه های تنسگریتی به عنوان یکی از انواع سازه های فضاکار مطرح گردیدند. این سازه ها به دلیل دارا بودن مزایای بیشماری چون سبکی، زیبایی، کارایی، قابلیت باز و بسته شدن و تطبیق پذیری با نیروهای ایجاد شده در سازه در سال های اخیر، توجه بسیاری از معماران، مهندسین، ریاضیدانان و متخصصین بسیاری از علوم دیگر را به خود جلب نمودند. کاربرد این سیستم در مجسمه سازی و در طراحی صنعتی و ساخت اشیا کاربردی و تزیینی، اندیشه استفاده از آن را در معماری مطرح نمود. اما به علت پیچیدگی نسبی و البته عدم آشنایی معماران با این نوع سازه در ایران علاوه بر این که نمونه قابل توجه ساخته شده ای از سازه تنسگریتی وجود ندارد، منابع بسیار محدود و مختصری نیز در ارتباط با آن در اختیار می باشد. بسیاری از معماران و مهندسین، سازه تنسگریتی را نمی شناسند و نهایتا فقط در حد اسم با آن آشنایی دارند. از این جهت هدف از پژوهش حاضر معرفی و بررسی ویژگی ها و کاربرد عملی سازه تنسگریتی در عرصه معماری امروز جهان به منظور آشنایی بیشتر معماران و مهندسین با این نو سازه می باشد. در ابتدا به معرفی این سازه و ویژگی های آن پرداخته شده و سپس با ذکر انواع کاربردهای آن در معماری و چند نمونه شاخص ساخته شده در دنیا مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان میدهد که استفاده از فناوریهای نوین نظیر سازه تنسگریتی، معماری ساختمانها را از نظر ساختارطراحی، مصالح و ... ارتقاء میدهد. این ساختار می تواند امکان طراحی و پاسخ به نیازهای اولیه و منطبق با معماری پایدار را فراهم کند. چرا که مهندس طراح میتواند با اضافه یا کم کردن عناصر و اجزاء مختلف آن به توسعه و پرورش عملکرد و فرم مورد نظر خود بپردازد.

سازه تنسگریتی، کش بستی، فضاکار، معماری