زهرا پوررمضان - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، گروه شهرسازی،واحد مشهد،دانشگاه آزاد اسلامی،مشهد،ایران،
مریم دانشور - استاد یار،گروه شهرسازی،واحد مشهد،دانشگاه آزاد اسلامی،مشهد،ایران،

پدیده حاشیه نشینی به مفهوم امروزین نخست در کشورها ی صنعتی همراه با رشد شتابان شهر نشینی و افزایش میزان مهاجرت روستاییان به شهرها به وجو د آمد و در کشورهای در حال توسعه نیز به دنبال برنامه های استعماری کشورهای صنعتی و نفوذ و اشاعه فرهنگ و تکنولوژی آنان در این کشورها شروع به رشد و توسعه نموده است. گسترش حاشیه نشینی و به دنبال آن مشکلات خاص آن بر خلاف اصول توسعه ی پایدار شهرها است.دراین خصوص رویکرد شهر سالم ضمن ایجاد مشارکت مردمی در توسعه ی پایدار شهرها نقش مهمی ایفا میکند.هدف این پژوهش ارایه راهکارهای برنامه ریزی مشارکتی در بافت حاشیه با رویکرد شهر سالم می باشد.نمونه موردی، محدوده بافت حاشیه نه دره واقع در منطقه نه شهرداری مشهد می باشد.این تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی است.روش های تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعات نرم افزار spss،تحلیل های آماری Tتک نمونه ای ، همبستگی پیرسون است.تعداد نمونه با استفاده از فرمول کوکران 300 نفر از ساکنان اراضی نه دره است.بر مبنای یافته های پژوهش فقط معیار روابط همسایگی در حد مطلوبی قرار دارد. با توجه به آزمون همبستگی پیرسون دو مولفه شهر سالم و برنامه ریزی مشارکتی دارای همبستگی مثبت هستند. بر اساس مطالعات صورت گرفته می توان گفت که شاخص های شهر سالم در محدوده نه دره منطبق نیست و بافت حاشیه نه دره با راهکارهای برنامه ریزی مشارکتی می تواند به معیارهای شهر سالم دست یابد.

حاشیه نشینی،شهر سالم،برنامه ریزی مشارکتی،نه دره