بررسی و مطالعه حاکمیت مولفه های رهبری خدمت گذار و تاثیر آن بر عملکرد کارکنان شهرداری تهران به منظور ارتقا مدیریت شهری

از آنجایی که رویکردهای سنتی به رهبری باعث ایجاد موانعی در پرورش کارکنان می شود در رویکرد های جدید به رهبری خصوصا در رهبری خدمتگزار به توانمندسازی بعنوان عامل اساسی و محوری توجه می شود (پترسون، 2003). براساس گفته گرین لیف، رهبر باید در ابتدا نیازهای دیگران را مورد توجه قرار دهد. رهبری خدمتگزار برابری انسانها را ارج نهاده و در سازمان بدنبال توسعه فردی اعضای سازمان است. وظیفه رهبر خدمتگزار آن است که هوش و منش کارکنان را بپروراند و به آنان این امکان را بدهد تا قابلیت های خویش را در حد کمال به ظهور رسانند. این شیوه ی رهبری با روش نظارت بر عملکرد در تضاد و تقابل است. ایجاد موقعیت برنده - برنده در رهبری خدمتگزار باعث می شود افراد بعد از اتمام کار احساس کنند برنده شده اند. سازمانهایی که به استراتژی های توسعه ی خود می اندیشند، می دانند که توسعه باید از رهبران و مدیران عالی آغاز شود. چرا که انسانها سرمایه اصلی سازمانها محسوب می شوند. در این میان سازمانهایی موفق اند که رهبران آنها بتوانند این سرمایه های ارزشمند را بسیج کرده و شایستگی و توانایی آنان را شکوفا نمایند. از همین رو پژوهش حاضر به مطالعه حاکمیت مولفه های رهبری خدمت گذار و تاثیر آن بر عملکرد کارکنان شهرداری تهران پراخته است.

Keywords:

مدیریت , عملکرد کارکنان , رهبری خدمت گذار , شهرداری تهران , مدیریت شهری