راهبردهای توسعه گردشگری شهری در کلانشهر تبریز در راستای کارآفرینی و اشتغال

شهرها به عنوان یکی از مهمترین میراث های تمدن بشر، نمادی از فرهنگ و تاریخ مردمان آن شهر به شمار می آیند. اهمیت و ضرورت حفظ آثار کهن نه به عنوان پدیده های نمادین، بلکه به دلیل شناخت سیر تحول و تکامل تاریخ شهرسازی و تمدن شهرنشینی، حفظ هویت واصالت شهری و تبیین حیات شهری بر اساس شواهد و مدارک علمی موجود همواره مورد توجه بوده است. امروزه گردشگری فراتر از یک صنعت، به پدیده ای اجتماعی- اقتصادی در سطح جهانی تبدیل شده است. صنعت گردشگری یکی از مهم ترین صنایع در حال رشد نیمه دوم قرن بیستم است و به عنوان یکی از مهم ترین صنایع برای رشد اقتصادی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می باشد. گردشگری یک صنعت پویا، بزرگ، متنوع و نیز یکی از بخش های رشد یابنده در سیستم اقتصاد ملی به شمار می رود، این صنعت با 200 میلیون شاغل(8 درصد کل اشتغال دنیا) و گردش مالی سالانه در حدود 4/5 تریلیون دلار، به بزرگ­ترین و متنوع ترین صنعت دنیا تبدیل شده، به طوری که در بیش از 150 کشور، گردشگری یکی از پنج منبع مهم کسب ارز خارجی است و در 60 کشور رتبه اول را به خود اختصاص داده است. استاستان آذربایجان شرقی یکی از مراکز جذب گردشگر در سطح ملی و بین المللی در کشور به حساب می آید. این استان به دلیل همجواری با چند کشور، هر ساله میزبان تعدادی زیادی از گردشگران داخلی و خارجی است. علاوه بر این، این استان دارای آب و هوای مناسب و پتانسیل های طبیعی با ارزشی است که تاکنون از ظرفیت مناسب خود درحد استاندارد نتوانسته گردشگر جذب نماید. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر ارایه راهبردهای توسعه گردشگری شهری در کلانشهر تبریز در راستای کارآفرینی و اشتغال با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش نشان داد یکی از راه های امن توسعه اقتصادی پایدار و ایجاد اشتغال در تمامی کشورها و به ویژه کشورهای در حال توسعه رشد و توسعه صنعت گردشگری است که می توان از این طریق معضل بیکاری در کشورها را تا حدودی بهبود بخشید. البته اثرات افزایش اشتغال در بخش گردشگری کشورهای در حال توسعه مساعدتر از کشورهای صنعتی است؛ زیرا در کشورهای در حال توسعه، زمینه و امکانات رشد صنعتی محدود است.

Keywords:

سیاستها , اشتغالزایی , شهر تبریز , برنامه ریزی , گردشگری