بررسی میزان جمعیت پذیری شهرهای کوچک در تعادل بخشی استان بوشهر
Publish place: International Conference on civil engineering, architecture and urban development management in Iran
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 377
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAUM01_1951
تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1398
Abstract:
تعادل بخشی یکی از مفاهیم مهم در برنامه ریزی منطقه ای می باشد که از طریق توزیع متعادل جمعیت، فعالیت و خدمات موجب از بین رفتن نابرابری های منطقه ای و برقراری تعادل در سطح منطقه می شود. در این راستا شهرهای کوچک به سبب ایجاد ارتباط میان نقاط روستایی و شهرهای میانی می توانند نقش مهمی در تعادل بخشی و توسعه منطقه ای ایفا نمایند. در استان بوشهر نیز بخش عمده ای از جمعیت، فعالیت و خدمات در شهرهای بزرگ و میانی متمرکز شده اند. از این رو، پژوهش حاضر سعی دارد میزان جمعیت پذیری شهرهای کوچک را در تعادل بخشی در سطح استان بررسی کند. نتایج حاصله نشان می دهد میزان جمعیت پذیری در شهر دیر افزایش یافته است. در حالی که کاهش توان جمعیت پذیری در شهرهای خورموج و دیلم مشاهده می شود. از این رو شهر دیر می تواند نقش بسیاری در تعادل بخشی ایفا کند.
Keywords:
Authors
بهسا عبدالله
دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای، گروه شهرسازی، دانشکده عمران، معماری و هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.
زهراسادات سعیده زرآبادی
دانشیار گروه شهرسازی، دانشکده عمران، معماری و هنر، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات،تهران، ایران.