بازآفرینی فضای گمشده شهری با رویکرد توسعه سنتی محلات(نمونه موردی:محله سرچشمه اصفهان)

ورود رویکرد و نگرش مدرنیست (نظیر جریان آزاد و سریع ترافیک ، فضای زیاد برای پارکینگ ، جدایی کامل کاربری ها و متمرکز بودن کم و نسبی ساختمان) به مکاتب معماری و شهرسازی ایرانی موجب برجای گذاشتن تاثیرات منفی و حتی مخربی بر بافت شهری شده است.پدیدار شدن این امر را می توان در شهرهای ایرانی ، مخصوصا شهرهای سنتی و قدیمی مشاهده نمود.خیابان کشی ها و ساخت و سازهای غیراصولی بالاخص در درون بافت های تاریخی و قدیمی خود از جمله عواملی هستند که نه تنها موجب از هم گسیختگی بافت شهری،یکپارچگی و وحدت آن شده اند ، بلکه باعث شده است اثرات مخربی را بر ساختار اجتماعی و فرهنگی شهر برجای گذارند.وجود فضاهای گمشده شهری یکی از نمودهای این موضوع است.فضاهایی که در بافت شهری ، مخصوصا پیرامون بافت های تاریخی و قدیمی ، مفهوم و معنای خاصی را همراه خود ندارند و به عنوان فضاهای ناکارآمد و فاقد هویت شناخته می شوند.از این روی ، بهره گیری از نهضت نوشهرگرایی ، مخصوصا رویکرد توسعه سنتی محلات(TND) می تواند از جمله ابزارهای کارآمد و مفیدی باشد که در جهت هویت بخشی به این گونه فضاها و معاصرسازی ارزش های قدیمی و سنتی در آنان کمک شایانی کند.در همین راستا ، در پژوهش حاضر هدف بر آن است که ضمن پرداختن به مباحث مرتبط با فضاهای گمشده شهری و توسعه سنتی محلات ، آن دسته از مواردی که در این مباحث می توانند راهگشا باشند را شناسایی کرده و از به کارگیری آنان در جهت بازآفرینی فضاهای گمشده شهری استفاده نمود.روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش توصیفی-تحلیلی است.نتایج تحقیق نشان می دهد که می توان ضمن توجه به اهداف رویکرد توسعه سنتی محلات ، راهکارهایی را با درنظرگرفتن منشور نوشهرگرایی به منظور جلوگیری از ایجاد فضاهای گمشده شهری و یا ترمیم آنان ارایه نمود.

Keywords:

فضای شهری , فضای گمشده , توسعه سنتی محلات , TND , هویت محله , محله سرچشمه.