افزایش ارتباط شهروندی از طریق بکارگیری مولفه های معماری و طراحی شهری

میادین و خیابانهای شهری به عنوان محل های اصلی یک شهر ، نیازمند تبدیل به محیط هایی با پویایی و تحرک زیاد هستند. با این وجود ، شلوغی ، رفت آمدهای سریع و بدون مکث و تامل ، هیاهو و انواع آلودگی های هوا و صوتی ، سرعت ، تحرک بدون سرزندگی و نشاط تنها ره آورد حضور در میادین و خیابان های امروزی می باشد. در شهرهای تاریخی ایران، ارتباطات فضاهای مختلف ، شکلی خوانا و موثرتر داشته اند که امروزه با نزدیک شدن به ویژگی های آنها می توان شهری سرزنده تر طراحی نمود. این مقاله در نظر دارد که با پرداختن به موضوعات متفاوت در زمینه های ادراک حسی و محیطی ، دیدهای متوالی ، حس زمان و حس مکان ، دراماتیک سازی فضاهای شهری ، نفوذ پذیری فضایی و محیط های خاطره انگیز به حس حرکت و پویایی با هدف ایجاد ارتباط شهروندان با یکدیگر، بتوان دست یافت. روش مقاله از نوع توصیفی_ پژوهشی است و از روش کتابخانه ای برای جمع آوری مبانی نظری اطلاعات استفاده شده است. نتایج تحقیق حکایت از آن دارد که از طریق به کارگیری نشانه های مختلف در فضاهای متفاوت شهری ، در نظر گرفتن ظرفیت های هر محیط برای ایجاد توقف در آن ، خلق یک صحنه ی شهری جدیدتر و میهج تر از طریق ایجاد انحراف و جلو و عقب رفتن فضاها ، بالفعل ساختن ارزش های سه بعدی بصری نهفته در مناظر شهری ، توجه به تاثیردو عامل زمان و حرکت بر افزایش کیفیت ادراک منظر شهری ، طراحی محیط شهری از نقطه دید شخص درحال حرکت ، میسر ساختن ارتباط تنگاتنگ شهروندی از طریق وحدت عملکردی در بین حاضرین میادین و خیابانها می توان به طراحی و معماری شهری پویاتر رسید.

Keywords:

ادراک حسی و محیطی , دیدهای متوالی , حس زمان و حس مکان , دراماتیک سازی فضاهای شهری , نفوذ پذیری فضایی , معماری شهری پویا