بررسی ضریب پایایی دومین آزمون صلاحیت های بالینی دانشجویان پزشکی مشهد با استفاده از تیوری تعمیم پذیری

مقدمه آزمون آسکی یکی از موثرترین روش ها برای ارزشیابی مهارت ها می باشد که بدلیل دشواری در اجرای آزمون آسکی سنجش کیفیت آن، امری حیاتی است. یک گام مهم در سنجش کیفیت هر آزمون، تعیین ضریب پایایی آن آزمون می باشد، لذا این پژوهش با هدف تعیین ضریب پایایی دومین آزمون صلاحیت های بالینی مشهد با استفاده از تیوری تعمیم پذیری انجام گردیده است. روش کار دومین آزمون صلاحیت های بالینی مشتمل بر 15ایستگاه موازی بود. 75 دانشجو و 30 ممتحن در این آزمون حضور داشتند. چک لیست های آزمون به تفکیک ایستگاه و ممتحن جمع آوری و در بسته نرم افزاری اکسل ثبت گردید. مولفه های واریانس، مجموع مربعات و میانگین مربعات با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه 16 و آزمون ANOVA محاسبه گردید. سپس واریانس ایستگاه ها، دانشجویان و ممتحنین و همچنین ضرایب تعمیم پذیری و پایایی آزمون با استفاده از نرم افزارEDUG به دست آمد.همچنین برای بررسی رابطه بین جنسیت و نمرات از آزمون های آماری Mann-Whitney Uو chi squareاستفاده گردید. نتایج ضریب پایایی آزمون 98/0 محاسبه گردید و مولفه تعامل دانشجویان با ممتحنین و ایستگاه ها بیشترین سهم را در ایجاد خطای اندازه گیری دارا بود. بین جنسیت دانشجویان و نمرات آن ها ارتباط معنا داری مشاهده نشد، همچنین بین جنسیت ممتحنین و نمرات دانشجویان نیز ارتباط معناداری به دست نیامد. نتیجه­ گیری دومین آزمون صلاحیت های بالینی مشهد، پایایی بسیارخوبی داشت و با توجه به نتایج حاصله می توان گفت، استفاده از تیوری تعمیم پذیری برای برآورد ضریب پایایی و مشخص نمودن خطاهای اندازه گیری روش مناسبی است اما پژوهش های بیشتری باید انجام شود تا بتوان با قطعیت بیشتری ادعا نمود که استفاده از تیوری تعمیم پذیری، مزایای بیشتری نسبت به تیوری کلاسیک دارد.

Keywords:

رینگر , رینگر لاکتات , اسیدیته خون , جراحی الکتیو