بررسی تاثیر دی پیریدامول در درمان هیپوفسفاتمی در گیرندگان پیوند کلیه

مقدمه  هیپوفسفاتمی می­تواند در بیماران گیرنده پیوند کلیه دیده شود. دی پیریدامول سبب افزایش جذب توبولی فسفات در بعضی از شرایط کلینکی میشود. در حال حاضر اطلاعات اندکی در باره اثرات این دارو در بیماران پیوندی وجود دارد. روش کار  در مطالعه حاضر 28 بیمار پیوند کلیوی که کمتر از 9 ماه از پیوند سطح سرمی فسفرکمتر از 2 میلی گرم در دسی لیتر آن­ها می­­­گذشت، انتخاب شدند و پس از بررسی اولیه از نظر کلسیم، فسفر، PTH ، GFR و renal tubular reabsorption of pi دوز تجمعی استرویید، سطح سرمی iminoral آن­ها،این بیماران تحت درمان با دی پیریدامول 75 میلی گرم 4 بار در روز قرار گرفتند و سپس در پایان 3 هفته مجددا بررسی فوق تکرار شد و نتایج به­دست آمده مقایسه شدند.  نتایج هیچ کدام از بیماران دارویی که متابولیسم فسفات را تغییر دهد دریافت نمی­کردند. متوسط سطح سرمی و سطح ادراری فسفات قبل از درمان به­ترتیب برابر با 36/0± 68/1 و 32/735 میلی­گرم در دسی لیتر و پس از درمان متوسط سطح سرمی و ادراری فسفات به­ترتیب برابر با 72/0 ± 47/2 و 91/667 بود. در سطح سرمی فسفات و مقدار جذب توبولی آن قبل و پس از درمان با دی پیریدامول اختلاف قابل توجه­ای مشاهده شد، اما در سطح ادراری اختلاف قابل توجه­ای مشاهده نشد. نتیجه­گیری  درمان کوتاه مدت با دی پیریدامول می­تواند سبب افزایش سطح سرمی و افزایش جذب توبولی فسفات شود. در این مطالعه اثرات منفی بر فانکشن کلیه با این درمان مشاهده نشد.

Keywords:

هیپوفسفاتمی , پیوند کلیه , دیپیریدامول