نقش باالقوه نورون زایی در درمان آلزایمر

مقدمه  بیماری آلزایمر شایع‎ترین شکل دمانس در افراد سالخورده است. ویژگی‎های آسیب‎شناسی بافتی آن انباشت برون سلولی پروتیین آمیلوید بتا و هایپرفسفولاریزاسیون پروتیین تاو است. باور بر این است که این بیماری تحلیل برنده نورونی با اختلال عملکرد سیناپسی و مرگ نورونی پیاپی آغاز می‎شود. پژوهشگران اعتقاد دارند که نورون زایی در بزرگسالی مشاهده می‎شود؛ بنابراین جبران نورون‎های از دست رفته می‎تواند یک رویکرد درمانی برای بهبود و کنترل آلزایمر باشد. رشته در حال توسعه سلول‎های بنیادی، پتانسیل درمانی بزرگی را برای بیماری‎های مزمن نورولوژیک مانند آلزایمر به خصوص اگر با رویکرد‎های درمانی چند هدفی همراه باشد پیشنهاد می‎دهد. نشان داده شده است که محیط غنی اثرات مثبتی را در عملکرد شناختی بیماران از طریق چند مکانیسم از جمله تنظیم نورون زایی دارد.  نتیجه گیری  پیشرفت‎های صورت گرفته در نورون زایی، سلول بنیادی درمانی و محیط غنی در آلزایمر در این مقاله مرور شده اند و چالش‎های احتمالی استفاده از این درمان‎ها در آلزایمر بحث شده اند.

Keywords:

نورون زایی , بیماری آلزایمر , سلول‎های بنیادی عصبی , محیط غنی