رابطه سطح منیزیوم و رتینوپاتی در بیماران دیابتی نوع دو

مقدمه  رتینوپاتی از علل شایع ایجاد ناتوانی در بیماران دیابتی است. در ایجاد رتینوپاتی عوامل متعددی دخالت دارد. به نظر می رسد منیزیوم نقشی در افزایش ترشح انسولین و حساسیت به انسولین ایفا کند. بیماران دیابتی به علت هیپرمنیزیوری در خطر کمبود منیزیوم و در پی آن افزایش مقاومت به انسولین  هستند. مطالعات متعددی در رابطه با هیپومنیزیمی با ایجاد عوارض دیابت وجود دارد.  هدف این مطالعه، ارزیابی ارتباط بین سطح منیزیم و وجود و شدت رتینوپاتی در بیماران دیابتی نوع دو بود. روش کار  178 بیمار دیابتی انتخاب شدند. سطح قند ناشتا- هموگلوبین گلیکوزیله، لیپید ها، کراتی نین، انسولین و منیزیوم در بیماران بررسی شد . نمونه ادراری جهت بررسی نسبت میکروآلبومین به کراتینین گرفته شد. ریسک بیماری قلبی عروقی در بیماران محاسبه شد. وجود رتینوپاتی توسط افتالمولوژیست بررسی شد. ارتباط بین تمام اندکس های سرمی به ویژه منیزیوم و رتینوپاتی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج  9/71% بیماران زن و 1/28% آنها مرد بودند. 59 بیمار (1/33%) رتینوپاتی داشتند. ارتباط معنی دار آماری بین  رتینوپاتی با طول مدت دیابت (0.001> 0= p )، وجود شرح حال قبلی پای دیابتی (006/0= p)، وجود نفروپاتی دیابتی (014/0= p)، فشار خون بالا (019/0= p)، افزایش سن بیماران (049/0= p)، افزایش سطح هموگلوبین گلیکوزیله (001/0> (pو نیز ریسک قلبی عروقی ( 004/0= p) در این مطالعه به دست آمد. ارتباط معنی داری بین وجود و شدت رتینوپاتی و سطح سرمی منیزیم به دست نیامد. نتیجه گیری  در این مطالعه ارتباط معنی داری بین سطح سرمی منیزیم و وقوع رتینوپاتی دیابتی وجود نداشت.

Keywords:

دیابت , رتینوپاتی , منیزیوم