راضیه کاظمیان - دانشگاه هنر اسلامی تبریز، دانشکده معماری و شهرسازی
مرتضی میرغلامی - دانشگاه هنر اسلامی تبریز، دانشکده معماری و شهرسازی

از مشکلات اساسی در مناطق تاریخی شهرهای ایران، بافت فشرده و متراکم و عدم دسترسی سواره به درون بافت می باشد، بازارهای سنتی نیز از این امر مستثنی نمی باشند؛ متاسفانه به منظور ایجاد دسترسی سواره و خدمات رسانی به این فضاهای شهری مداخلات شهرسازانه در دوره اخیر، در نبود رویکردی زمینه گرا، منجر به حذف تدریجی ساختار قدیمی شهر و تحمیل ساختار شبکه ای جدید در پی احداث خیابان ها شده است و عملا هسته اصلی بازار را به لبه ی خیابان ها و مجتمع های تجاری واقع در آن ها انتقال داده است؛ معمولا در نتیجه این انتقال بازارهای سنتی نقش خرده فروشی خود را از دست داده و تبدیل به مکانی برای انبارها، کارگاه های تولیدی و عمده فروشی ها می گردند (بازار نایین، بازار زواره و ...). بازار اصفهان یکی از نمونه های نادری ست که توانسته خود را با نیازهای روز وفق داده و حیات اجتماعی خود را کماکان حفظ کند. نوشتار حاضر سعی در مقایسه این بازار (بازار تاریخی اصفهان) با مجموعه سیتی سنتر به عنوان یک بازار معاصر دارد. در این مقاله از روش توصیفی تحلیلی مقایسه ای برای آنالیز تحقیقات میدانی استفاده شده است.

بازار معاصر، بازار سنتی، شهر تاریخی، اصفهان