جابر قادری - فرآوری محصولات شیلاتی، دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی، واحد نور
سید فخرالدین حسینی - استادیار گروه فرآوری محصولات شیلاتی، دانشگاه تربیت مدرس، واحد نور، مازندران، ایران
ماریا کارمن گومز گیلن - استاد موسسه CSIC مادرید، اسپانیا

در طی سال های اخیر تمایل به استفاده از بیوپلیمرهای زیست تخریب پذیر در تولید مواد بسته بندی، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش به منظور تهیه و ارزیابی فیلم سه جزیی کیتوسان/پلی وینیل الکل/ژلاتین ماهی جهت کاربرد در بسته بندی موادغذایی میباشد. در این تحقیق هدف بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی فیلم های سه جزیی است. نتایج نشانداد که ضخامت فیلم ها با افزودن درصدهای مختلف ژلاتین ماهی به جزء فیلم حاوی 20 درصد ژلاتین ماهی، افزایش یافته است. نتایج حاصل از آزمون فیزیکی نشان که فیلم حاوی بیشترین درصد ژلاتین ماهی ( 50 درصد) بیشترین میزان درصد رطوبت را داشته است. این افزایش میزان رطوبت می تواند به دلیل وجود اسید آمینه های قطبی در فیلم حاوی ژلاتین باشد که تمایل زیادی به برقراری پیوند با مولکول های آب دارند؛ همچنین با افزایش میزان ژلاتین در فیلم های سه جزیی، مقاومت کشسانی ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت. بیشترین میزان مقاومت کشسانی در فیلم سه جزیی حاوی 20 درصد می باشد

کیتوسان، پلیوینیل الکل، ژلاتین ماهی، بسته بندی