بررسی راهکارهای معماری بومی جهت کاهش گرما و رطوبت زیاد در اقلیم گرم و مرطوب ایران

معماری اقلیمی در کشور ایران دارای قدمتی بسیار طولانی است که از تفکر و اندیشه معماران عصر گذشته به جهتفراهم نمودن شرایط آسایش ساکنین در اقلیمهای مختلف کشور ایجاد گردیده است. در سواحل جنوبی ایران یعنینواحی شمال خلیج فارس اقلیم گرم و مرطوب غالب است. در این تحقیق نمونه های موردی ساختمانها در شهرهایجنوبی کشور بررسی گردیده تا راهکارها و روشهای معماری اقلیمی بررسی شود. شناخت نحوه طراحی اقلیمی میتواندخطوط راهنمای بسیار خوبی برای طراحان حال حاضر باشد. بالا بودن دما و رطوبت زیاد از اصلی ترین ویژگی های اقلیمگرم و مرطوب محسوب میگردد و در شکلدهی بافت شهرسازی و معماری بسیار حایز اهمیت بوده است. بافت شهرینیمه متراکم و نیمه محصور از ویژگیهای اصلی شهرسازی اقلیم گرم و مرطوب به جهت تطبیق با پدیده غالب گرما ورطوبت بالا میباشد. مجاورت اقلیم گرم و مرطوب با دریا امکان استفاده از بادهای ساحلی را به خوبی فراهم می نماید. ازاین رو شهرها به منظور بهرهگیری از بادهای ساحلی در امتداد خط ساحل قرار می گیرند. این مقاله طیفی از راهکارهایاقلیمی در معماری بومی مناطق گرم و مرطوب را به جهت کاهش میزان گرما و رطوبت محیط با ایجاد سایه و کوران هوابیان می کند. نتایج تحقیق نشان میدهد برخی از عناصر ساختمانی در این اقلیم به منظور کاهش گرما و برخی دیگر بهمنظور کاهش رطوبت شکل میگیرد و برخی دیگر از عناصر ساختمانی نیز وظیفه همزمان کاهش گرما و رطوبت را بهعهده دارند.

Keywords:

اقلیم گرم و مرطوب , معماری اقلیمی , اجزاء ساختمان , گرما , رطوبت