محدثه تاجیک - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه معماری و هنر پارس

امروزه توسعه پایدار شهری یکی اهم ترین مفاهیم در همه دوره ها به ویژه در کلان شهر هاست. توسعه پایدار شهری دردوره پسامدرن (بعد از پست مدرنیزم)، دارای جنبه های گوناگونی بوده، اما بر جنبه زیست محیطی آن تاکید شده است.رویکردهای اکولوژیکی عمدتا در جهت حفاظت منابع طبیعی و آشتی دادن انسان مدرن و طبیعت در فضای شهری مطرح شدهاست. این در حالی است که توسعه پایدار منحصر به مسایل زیست محیطی نیست، بلکه جنبه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعیو فرهنگی آن نیز دارای اهمیت زیادی است. بر این اساس توسعه پایدار شهری، توسعه انسانی پایدار را نیز به همراه می آوردکه به شکل گیری سرمایه اجتماعی و ایجاد عدالت اجتماعی یاری می رساند. مفهوم پایداری در توسعه با بستر سازی برایافزایش رفاه شهروندی ممکن می شود که بهبود زیر ساخت ها و مسکن شهری و توزیع متناسب و عادلانه تسهیلات و خدماتشهری را به همراه دارد. طراحی و توسعه ی پایدار شهری به معنی ارایه راه حل هایی در مقابل الگوهای سنتی کالبدی، اجتماعیواقتصادی توسعه می باشد و توسعه پایدار شهری در مفهوم گسترده آن، چنان است که با بهره برداری صحیح از منابع پایه،طبیعی، مالی و نیروی انسانی برای دستیابی به الگوی مصرف مطلوب می توان به وسیله آن گام های بلندی در جهت توسعهپایدار برداشت .تهران نیز به عنوان یک کلانشهر ،نیازمند توسعه ی پایدار شهری در راستای رسیدن به اهداف مذکور است.

توسعه پایدار شهری، تهران، موانع، محدودیت، زیست محیطی