خاستگاه زبان فارسی دری به عنوان زبان مشترک برخی از تمدن ها
Publish place: The fifth national conference on modern research in the field of language and literature of Iran (With participatory culture approach)
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,390
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
MTCONF05_021
تاریخ نمایه سازی: 27 اردیبهشت 1398
Abstract:
فارسی دری یا نوین، زبانی است که امروزه زبان رسمی کشور ایران، و نیز کشورهای افغانستان و تاجیکستان است. این زبان یکی از زبان های دوره نوین آریایی ایران زمین و خاستگاه آن باختر است. این زبان پس از تکوین و شکل گیری از همین سرزمین باختر به غرب در ایران شمال فرارود، بخارا و سغد در شرق و جنوب به شبه قاره هند گسترش پیدا کرد. امروزه بیشترین کاربرد این زبان در بخش شرقی ایران رایج است. هدف از انجام این پژوهش که به شیوه ی توصیفی- تحلیل و کتابخانه ای صورت گرفته است، بررسی خاستگاه زبان فارسی دری به عنوان زبان مشترک برخی از تمدن ها است.
Keywords:
Authors
علی اکبر شریعتی فر
استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سبزوار، دانشگاه آزاد اسلامی، سبزوار، ایران
عزت خلیقی
دانشجوی دکتری، رشته ی زبان و ادبیات فارسی، واحد سبزوار، دانشگاه آزاد اسلامی، سبزوار، ایران