ماندانا کلاهدوزمحمدی - دکترای زبان شناسی همگانی، گروه زبان های خارجی، دانشگاه پیام نور
ریحانه راوش - دانشجوی کارشناسی مترجمی زبان انگلیسی، دانشگاه پیام نور

رمان از جمله انواع ادبی است که در آن فضا برای بهره گیری از آرایه های ادبی به منظور برقراری ارتباط منسجم با موضوع اصلی فراهم تر است. دن کیشوت به عنوان یکی از قدیمی ترین رمان های شناخته شده در تاریخ ادبیات الگوی بسیاری از نویسندگان قرار گرفته است. این رمان در ایران برای اولین با ر به دست محمد قاضی ترجمه و به اثری شاخص در زبان فارسی مبدل شد. با توجه به این که عناصر زیباشناختی این اثر بی بدیل کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله نویسندگان برآنند تا با رویکردی توصیفی- تحلیلی به گردآوری آرایه های ادبی به کار گرفته شده در ترجمه رمان دن کیشوت بپردازند و رابطه ی معناداری بین انواع کنایه را مورد بررسی قرار دهند. یافته های تحقیق حاکی از آن بود که محمد قاضی در ترجمه رمان دن کیشوت از آرایه های ادبی همچون کنایه، ضرب المثل و دگان سازی بهره گرفته است که در این میان انواع کنایه و کنایه فعلی بیشترین بسامد را دارد.

آرایه های ادبی، کنایه فعلی، دوگان سازی، ترجمه