جایگاه اجتماعی – عرفانی سیمرغ در منظومه منطق الطیر عطار

سیمرغ در متون مختلف ادبی و عرفانی نقش های برجسته ای دارد. اگر از شاهنامه و فرهنگ نامه ها وافسانه هایی که در جامعه رایج است، بگذریم؛ برجسته ترین نمود این پرنده در منظومه منطق الطیرعطار است. دراین منظومه سیمرغ از جهت عرفانی نماد حضرت حق است که دیگر پرندگان در جستجوی اوتصمیم به سفر میگیرند. شاه کلیدی است که صندوقچه اسرار را می گشاید و افلاکیان پیوسته سراپا در وادی کمال او حیران وسرگردان هستند. جایگاه و مقامش فراتر از فکر مخلوقات زمینی است. تجلی انوارش بر عالم، همه جا را روشنمی کند. از لحاظ اجتماعی سیمرغ نمودی از دانای کامل، شخصیت مهربان و بخشنده ای است که این مهربانیو بخشندگی باعث شده برای بودن در محضرش، تلاش و کوشش کنند و محنت رسیدن را تحمل کنند. در اینگفتار جایگاه اجتماعی و عرفانی سیمرغ در منظومه منطق الطیر عطار بررسی می شود و این نکته را می جوید کهسیمرغ از لحاظ اجتماعی و عرفانی نماد چه افرادی در جامعه است

Keywords:

سیمرغ , وحدت وجود , منطق الطیر عطار