زهرا اربابی - کارشناس رشته ادبیات و زبان فارسی

باتوجه به پیشرفت تکنولوژی دردنیای امروزی مردم به راحتی از کشوری به کشور دیگر می روند وباتوجه به برداشتن مرزهایسیاسی وجغرافیایی ورفت و آمد آسان افراد ازکشوری به کشور دیگر برای یافتن کار در نتیجه آمار کودکان دوزبانه درحالافزایش است، بنابراین برای آموزش این کودکان باید تصمیماتی اتخاذ گردد ،کشورهای دیگر برای رفع این مشکل با همکاریکشورهایی مبدا تمهیداتی اندیشیده وبرنامه های آموزشی خاص کودکان دوزبانه طراحی کرده اند، ولی متاسفانه در کشور ما کهکودکانی هستند که فقط به زبان مادری تکلم می کنندوهیچگونه آشنایی با زبان فارسی ندارند وآموزش این کودکان کمتر موردتوجه قرار گرفته است . محتوا وروشهای تدریس وقواید مورد استفاده در تدریس فقط مخصوص کودکان فارس زبان می باشد. لذابی اعتنایی به آموزش کودکان گاه عواقب بدی وغیر قابل جبرانی چون بی انگیزگی، بیزاری ازدرس ومدرسه وترک تحصیلودرنهایت بزهکاری و جرم درجامعه می شود.لذا لازم است برای آموزش چنین کودکانی ابتدا سعی شود دردوره های پیشدبستانی وبه صورت غیر مستقیم زبان فارسی به صورت شفاهی آموزش داده شودوچنانچه دانش آموزی موفق به شرکتدرکلاس های پیش دبستانی نشد یک ماه قبل از شروع سال تحصیلی در کلاس های آموزشی خاص این کودکان نسبت به آموزشزبان فارسی اقدام کرد. در آموزش این کودکان ابتدا بایدسعی شود باکمک گرفتن از زبان مادری کودک وبا استفاده از کلماتمشترک بین زبان مادری وزبان معیار (فارسی) وبا تلفیقی از روش های نمایشی -وگفتگو ومکالمه وپرسش وپاسخ وبا استفاده از موضوعات ملموس مانند خرید پوشاک- خرید مواد غذایی از فروشگاه وموضوعات مورد علاقه کودک مانند پدر ومادر- بازی وورزش به آموزش این کودکان پرداخت وبعد از آنکه مدتی ازاین روش های آموزش استفاده شد در نهایت از روش حل مسالهمانند انشاء وجمله نویسی وگفتن دکلمه وتوصیف حوادث وصحنه ها زبان آموزی رادراین کودکان تقویت کنیم.

زبان آموزی، زبان مادری، کشور، تحصیل، زبان فارسی