هادی عارفی - استادیار ارتباط تصویری ، عضو گروه معماری ، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی ، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
مهناز ملکی - دانشجوی کارشناسی ارشد ارتباط تصویری ، دانشکده مهندسی معماری و شهرسازی ، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی

پل های تاریخی رودخانه زاینده رود از دیر باز مورد توجه اهالی شهر و گردشگران و پژوهشگران بوده است. پل های تاریخی ناخودآگاه افراد را به سمت خود جذب میکنند و وادار به تفکر و تحسین درباره ی این سازه های تاریخی میکنند. تمامی پل ها در نظر اول به مانند یکدیگر میباشند، همگی از جنس ساروج و آجر و دارای سنگفرشی در محل عبور و مرور میباشند و تنها کاربری آنها عبور و مرور مردم شهر در زمان قدیم بوده است، اما پس از مطالعه ی آنها پژوهشگر به نکات قابل توجهی میرسد که نه تنها این پل ها یکسان نیستند بلکه دارای تفاوت های زیادی می باشند که لازمه بررسی و پژوهش است. پل خواجو خصیصه های منحصر به فردی نسبت به دیگر پل های تاریخی دارد که قابل تامل است.کاشی کاری های زیبای آن و اصول معماری آن موضوعی قابل مطالعه میباشد که باید خصوصیات خاص آن را از طریق قیاس و شناخت با دیگر پل ها بیشتر متوجه شد. اطلاعات پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی تحلیلی و مقایسه ای انجام شده است و برداشت اطلاعات به روش کتابخانه ای و میدانی مربوط به موضوع مورد نظر جمع آوری گردیده است، تا اصول مهم حول این موضوع انتخاب و بررسی شوند. همچنین در این مقاله به شناخت و بررسی کامل پل خواجو از نظر نقوش و کاشیکاری ها و معماری آن اشاره گردیده است، که هدف از این پژوهش مطالعه و بررسی کاشیکاری ها و نقوش پل خواجو و شناخت کاربری تفرجگاهی این پل در دوران صفویه پرداخته و به این سوال پاسخ میدهیم که چرا دیگر پل ها تزیینات و کاشیکاری ندارند و نیز با تمام بررسی های انجام شده به این نتیجه رسیده ایم که پل خواجو یکی از پل های تاثیر گذار زمان بوده است که همه جوانب آن نقش بسزایی برای شهر و مردم داشته اند.

پل خواجو، دوران صفویه، نقوش، کاشیکاری، معماری، پل های تاریخی