کاربرد روش نوین طرح مخلوط آسفالت نازک امولسیونی و ارزیابی پارامترهای آزمایشگاهی اختلاط با شبکه عصبی مصنوعی

مخلوط های نازک امولسیونی از سال 1976 در کشورهای آلمان، اسپانیا و فرانسه و در ایالات متحده از سال 1980 به منظور بهسازی سطح و افزایش عمر مفید روسازی ها مورد استفاده قرار گرفته است. روش های اختلاط توصیه شده تاکنون قادر به برطرف کردن کامل پدیده گلوله شدگی نبوده اند. در این مقاله رویکرد نوین اختلاط سنگدانه های ریز و درشت باامولسیون قیری به سمتی پیش رفته تا پدیده گلوله شدگی به حداقل ممکن برسد و یا اینکه کاملا برطرف گردد. در مطالعه آزمایشگاهی حاضر از دو نوع دانه بندی II,I طبق نشریه 207 سازمان برنامه بطور مجزا با کاربرد روش نوین اختلاط، استفاده شد. همچنین آزمون های زمان شکست، زمان گیرش و غلظت با مقادیر آب 5 ، 7 ، 8 و 10 درصد انجام شد. مقادیرغلظت اندازه گیری شده بین 2 تا 4 سانتی متر بدست آمد که مخلوط آسفالت نازک امولسیونی نوع I و II کلیه معیارهای فنی ISSA را برآورده ساخت. آزمون مارشال اصلاح شده به منظور تعیین مقدار قیر باقیمانده بهینه انجام شد. نتایج نشان داد که در درصد فضای خالی کل 4 % ، مقدار درصد قیر بهینه باقیمانده برای دانه بندی نوع II ، 10 % و برای دانه بندی نوع I 7/7% بدست آمد. بعلاوه پارامترهای تغییر شکل نسبی، درصد فضای خالی، درصد حفرات پر شده با قیر VFB و درصد حفرات در سنگدانه ها (VMA) برای مخلوط های ساخته شده با درصدهای قیر بهینه، معیارهای مورد نیاز طرح مخلوط به روش مارشال را برآورده ساخت. نتایج مدل سازی شبکه عصبی برای هر اختلاط مجزا با توجه به نوع دانه بندی، با داده های ورودی چگالی، تغییر شکل نسبی، درصد فضای خالی، VMA و VFB برای داده های خروجی استقامت مارشال با داده های خروجی حاصل از آزمون آزمایشگاهی مارشال تفاوت بسیار ناچیزی را نشان داده است

Keywords:

مخلوط آسفالتی نازک امولسیونی , شبکه عصبی , آزمون مارشال , روش نوین اختلاطVMA