امواج اپی لپتی فرم اینترایکتال و نتیجه جراحی صرع در بیماران مبتلا به صرع اکستراتمپورال

زمینه: Video-EEG monitoring ( v-EEG) یکی از روش های اساسی در ارزیابی بیماران مبتلا به صرع مقاومی است که کاندید جراحی صرع هستند. در این روش seizure onset zone ( SOZ ) معمولا بر اساس یافته های EEG ایکتال مشخص می گردد. ولی گزارشاتی از بیماران مبتلا به صرع لوب تمپورال وجود دارد که درآنها تنها براساس یافته های اینترایکتال و MRI و بدون نیاز به انجام v-EEG ، نتایج جراحی مطلوبی بدست آمده است. اطلاعات جامعی در زمینه صرع اکستراتمپورال در این زمینه وجود ندارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر میزان مطابقت یافته های اینترایکتال با ایکتال و نیاز یافته های اینترایکتال با MRI بر نتیجه جراحی بیماران مبتلا به صرع اکستراتمپورال طراحی شده است. روش مطالعه: این مطالعه گذشته نگر بر روی 40 بیمار مبتلا به صرع اکساتراتمپورال مقاوم که در ارزیابی قبل از جراحی تحت v-EEG قرار گرفته بودند، انجام شد. میزان مطابقت Irritative zone ( IZ ) با SOZ و IZ با MRI مورد بررسی قرار گرفت و اثر پروگنوستیک میزان مطابقت، بر نتیجه جراحی یک ساله بیماران بر اساس طبقه بندی Engel تعیین گردید. یافته ها: در 73/2% از بیماران بین IZ و SOZ مطابقت وجود داشت و در 26/8% بین دو منطقه، هم پوشانی یافت شد. در هیچ یک از بیماران دو منطقه به طور کامل از یکدیگر مجازا نبودند. مطبقات IZ با ضایعه MRI در 51/2% بیماران مشاهده شد. در 12/2% موارد ناهمخوانی و در 36/6% همپوشانی بین IZ و یافته MRI موجود بود. میزان مطابقت IZ با SOZ و IZ با یافته MRI با نتیجه جراحی بیماران ارتباط معنی داری نداشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که مطابقت IZ با SOZ و یافته های MRI اثار مستقلی بر نتیجه جراحی بیماران مبتلا به صرع اکستراتمپورال ندارد. پیشنهاد می شود بجز در موارد استثنایی، v-EEG همچنان به عنوان پایه اصالی روش های ارزیابی قبل از جراحی در بیماران مبتلا به صرع اکستراتمپورال مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

صرع اکستراتمپورال , الکتروانسفالوگرافی , جراحی , پیش آگهی