بررسی وضعیت تلفات انسانی حادثه تصادف قطار سمنان با قطار تبریز

زمینه و هدف: قطار یکی از ایمن-ترین وسایل نقلیه موجود در ناوگان حمل و نقل محسوب می شود. اما با این وجود در برخی مواقع این وسیله نقلیه ایمن نیز دچار سانحه می شود. یکی از تلخ ترین حوادث ریلی ثبت شده در تاریخ ایران، حادثه برخورد قطار مسافربری سمنان-مشهد با قطار مسافربری تبریز- شهد در نزدیکی ایستگاه هفت خوان در محور سمنان به دامغان در ساعت 7/22 دقیقه پنجم آذرماه سال 1395 بود. یکی از مهمترین مشکلات این حادثه وجود آمار متناقض از مصدومین و کشته-شدگان این حادثه ریلی بود. لذا مطالعه ای با هدف بررسی دقیق وضعیت تلفات انسانی این حادثه انجام شد.روش کار: در یک مطالعه تو صیفی گذ شته نگر، کلیه ا سناد و مدارک معتبر مربوط به حادثه قطار ایستگاه هفتخوان بررسی گردید. جامعه پژوهش کلیه مسافران این دو قطار و نمونه پژوهش مصدومین و جانباختگان این حادثه بودند. محیط پژوهش بیمارستان های ولایت دامغان، کوثر سمنان و مدیریت حوادث و فوریت های پز شکی استان سمنان بود. نمونه گیری به روش سر شماری انجام شد. داده ها با استفاده از بررسی اسناد و مصاحبه با مدیران، گردآوری شده و با استفاده از آمار توصیفی جمع بندی شد.یافته ها: تعداد نهایی مصدومین 87 نفر و کشته شدگان 45 نفر بود. بسیاری کشته شدگان افرادی بودند که به دنبال مصدومیت های شدید، قادر به فرار از داخل قطار در حال سوختن نبودند. در آمار و اطلاعات مربوط مصدومین در روزهای اول پس از حادثه تناقضاتی وجود داشت. میانگین سن مصدومین 36/9 سال بود. 61 نفر 70/11% از مصدمین در بیمارستان ولایت دامغان، 14 نفر 16/09% در کلینیک براردان رضایی دامغان و 17 مصدوم 13/8 % به بیمارستان کوثر سمنان انتقال داده شدند. 29 مصدوم 33/3% زن و بقیه مرد بودند. 18 نفر 20/68% از آنها دچار ترومای سروصورت، 5 نفر 5/75% ترومای گردن؛ 13 نفر 14/94 ترومای ستون فقرات، 20 نفر 23% ترومای اندام، 7 نفر 8/04% ترومای قفسه سینه 5 نفر 8/75% ترومای شکم و لگن، 3 نفر 3/44% سوختگی، 2 نفر 2/30% ا ضطراب ناشی ازحادثه و 14 نفر 16/10% بصورت سرپایی درکلینیک درمان شده بودند. نتیجه-گیری: در حادثه قطار سمنان بسیاری از افراد که دچار مصدومیت های جدی شده بودند در داخل قطار محبوس شده و در آتش سوختند. تنها تعداد کمی از مصدومین انتقال یافته به بیمارستان ها نیاز به خدمات پیشرفته پزشکی داشتند. اکثر مصدومین نیز در ساعات اولیه پس از بستری، از بیمارستان ترخیص شدند. بنابراین این حادثه برای حوزه سلامت یک بحران جدی محسوب نمی شود. همچنین، یکی از مهم ترین مشکلات مربوط به این حادثه، مشکل در ثبت داده های مربوط به بیماران و آشفتگی در ارتباط با آمار دقیق م صدومین و کشته شدگان، در روزهای اول پس از حادثه بود. بنابراین پی شنهاد می شود به هنگام بروز حوادث از سیستم-های پذیرشی دقیق تر و بروزتری استفاده شود.

Keywords:

حادثه , قطار , تلفات انسانی