مقایسه خصوصیات مدیران بلایا با مدل هوش هیجانی بار-آن
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 292
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICHED08_181
تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1398
Abstract:
زمینه و هدف: توانایی افراد در ارزیابی، بیان و تنظیم احساسات و هیجانات خود و دیگران و استفاده مناسب و کارآمد از آن برای هدایت و کنترل اندیشه و عمل خود، موضوع هوش هیجانی است. برادبری و گریوز، ارتباط هوش هیجانی را با 33 رفتار شغلی مهم، مورد بررسی قرار داده و نشان دادند که هوش هیجانی، با بیشتر آنها ارتباط دارد. هوش هیجانی مهم ترین عامل برای پیش بینی عملکرد فرد در محیط کار و قوی ترین نیرو برای رهبری و موفقیت است. بار آن در مدل خود هوش هیجانی را به پنج شاخص وپانزده زیر شاخص تقسیم می کند: الف) شاخص های درون فردی شامل: خودشکوفایی، استقلال، خودآگاهی هیجانی، جرات مندی، استقلال ب) شاخص های بین فردی شامل: همدلی، مسیولیت اجتماعی، روابط بین فردی ج)شاخص های سازگاری شامل: حل مسیله،واقع گرایی و انعطاف پذیرید) شاخص های مدیریت استرس شامل: کنترل تکانه ها و تحمل استرس ه) شاخص های خلق عمومی شامل: شادکامی و خوش بینی. بر اساس مطالعات مدیریت در شرایط اضطراری و بلایا نیازمند مدیرانی با خصوصیات ویژه ای شامل قاطعیت، انعطاف پذیری، حل مسیله، خلاقیت و نوآوری، برنامه ریزی، ایجاد انگیزه، انجام کار تیمی، احاطه به محیط، مشارکت و تصمیم گیری می باشد.روش کار: مطالعه حاضر به روش مروری در مقالات به مقایسه خصوصیات مدیران بلایا با ابعاد هوش هیجانی پرداخته است.یافته ها: همانطور که مشخص است بر اساس تیوری هوش هیجانی بسیاری از خصوصیات مهم و مثبت مدیران بلایا مانند انعطاف پذیری، حل مسیله و قاطعیت با هوش هیجانی مرتبط هستند. نتیجه گیری: با توجه به این نتایج پیشنهاد می شود مدیران با هوش هیجانی بالا برای مدیریت بلایا انتخاب شوند و با توجه به قابل ارتقا بودن هوش هیجانی افراد در طی زندگی، دوره های افزایش هوش هیجانی، این توانایی ارزشمند در مدیران بلایا افزایش یابد.
Keywords:
Authors
اصغر توان
دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد- دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سید اکبر حسینی
دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی یزد- دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد،
نادیا سدری
دانشکده پرستاری رازی کرمان- دانشگاه علوم پزشکی کرمان