نقش محوری عدالت توزیعی در اخلاق پزشکی بحران ها و بلایا

فلسفه اخلاق عبارت است از دوستداری و پیگیری حکمت در مسایل اخلاقی. فلسفه اخلاق به تبیین اصول و مبانی و مبادی علم اخلاق می پردازد و قادر است در خصوص مسایل معطوف به حل مسایل اخلاقی و در تاملات ناظر به آنچه مقوم هدایت بخردانه زندگی است ما را یاری نماید. فلسفه اخلاق پزشکی که قسمت اساسی اخلاق پزشکی است کوشش می کند در سایه تحلیل های فلسفی، به سوالات بنیادین در موضوعات مختلف بهداشتی درمانی پاسخ دهد. از جمله سوالات اساسی که در هنگام ارایه خدمات بهداشتی درمانی در بحران ها و بلایا برای مددکاران و ارایه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی بوجود می آید، اولویت توزیع منابع و خدمات بین گروه های مختلف آسیب دیده و همچنین خدمت دهندگان می باشد. اینکه در صورت محدودیت منابع (دارو، مواد غذایی، و .) اولویت توزیع منابع بین کادر درمانی است تا بتوانند به افراد بیشتری ارایه خدمت نمایند یا بین آسیب دیدگان و یا در شرایط مساوی و در مواقعی که بدلیل محدودیت زمانی کادر درمانی فقط قادر به ارایه خدمت به افراد محدودی هستند اولویت ارایه خدمت با کدام گروه افراد با هوش طبیعی و یا افراد با هوش پایین تر و دارای معلولیت ذهنی و همچنین بین مصدومین اطفال و بزرگسال، است سوالاتی هستند که نحوه پاسخ به آنها و بسیاری سوالات مشابه دیگر می تواند تاثیر مستقیم در افزایش و یا کاهش اثربخشی و کارایی ارایه خدمت در بحران ها و بلایا داشته باشد. این مقاله بر آن است تا با بررسی و نقد تعاریف مختلف از عدالت و تاثیر آن بر اخلاق پزشکی راهکاری مناسب برای پاسخ به پرسش های فوق بیابد تا بتوان در عرصه میدانی، خدمت موثر و کارآمدی ارایه نمود.

Keywords:

عدالت , بحران , بلایا , اخلاق پزشکی , فلسفه اخلاق پزشکی