سعید غیاثوند - عضو هیات علمی گروه حقوق جزا و جرمشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد درود، لرستان، ایران
غلامرضا میردریکوندی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرمشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد درود ، لرستان، ایران

پولشویی یا تطهیر درآمد ناشی از جرم یا پاک نمایی اموال ناشی از جرم اصطلاحاتی هستند که درجهت تبیین و بیان این فرایند بکار برده می شوند. استفاده از پولشویی به جای تطهیر درآمد ناشی ازجرم مناسبتر است؛ درساده ترین عبارت، پولشویی، پردازش عواید حاصل از فعالیت های مجرمانهبه منظور پنهان کردن یا تغییر ظاهر منشا غیرقانونی آن است؛ پولشویی، دارای سابقه ای دیرینه است.پولشویی از مراحل سه گانه تشکیل شده است و به انواع سنتی و مدرن تقسیم می گردد و می توانگفت پولشویی سنتی و مدرن به رغم وجوه اشتراکی که با هم دارند، از جمله اهداف مشترک،استفاده از عاملین پوشش و استفاده از موسسات مالی و بانک ها تنها تفاوت شان در روش هایارتکاب این جرم است. کنوانسیون وین به طور کلی اولین اقدام جدی در جهت تدوین مقرراتمبارزه با پولشویی از سوی کشورها وسازمان ملل متبلور شده است و در سال 1990 لازم الاجراشدودر ایران نیز در سال 1370 شمسی مجلس شورای اسلامی ان را به تصویب رسانید؛ به دنبالگسترش اقدامات جهانی برای مبارزه با پولشویی، در اواخر دهه هفتاد شمسی ،بانک های کشور باموج در خواست بانک های کارگزار بین المللی برای ارایه خط مشی و دستورالعمل مبارزه باپولشویی مواجه شدند.به همین دلیل اقدامات جدی تر از سوی مقامات ذیربط برای مبارزه باپولشویی در ایران صورت گرفت و در تاریخ 1386/11/17، قانون مبارزه با پولشویی به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.باتوجه به قوانین و دستورالعمل های پولشویی که می توان آنها رابهروز دانست .امادرایران به دلیل عدم نظارت دقیق براجرای قوانین، اقتصادمریض وعدموجودضمانت اجرای کافی درجهت اجرای قوانین درخصوص مبارزه باپولشویی چندان موفق نبودهاست؛ از این رو رهیافت های پیشگیرانه در سیاست جنایی ایران بهترین روش مبارزه با جرمپولشویی خواهد بود؛ که مقاله حاضر با روش تحلیلی – توصیفی به واکاوی شیوه های پیشگیری ازجرم پولشویی در سیاست جنایی ایران خواهد پرداخت.

پولشویی، پیشگیری، سیاست جنایی، رازداری بانکی، جرایم منشا