نگاهی به نماد خورشید در تمثیلات سهروردی
Publish place: Mytho-Mystic Literature Journal، Vol: 5، Issue: 15
Publish Year: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 615
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MMJ-5-15_004
تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1398
Abstract:
خورشید به عنوان یک موضوع همیشه موردتوجه شاعران بوده است. در دوره آغازین شعر فارسی توصیفاتی که از خورشید ارایه شده است، تنها جنبه تصویرسازی دارد. در سده های ششم و هفتم، خاقانی، عطار و مولانا بیش از دیگران به خورشید توجه نشان داده اند.سهروردی (549 587 ه . ق) فیلسوف شهید و شهیر ایرانی در آثار خود پی درپی از تمثیلاتی استفاده کرده که حضور خورشید در آنها از نظر بسامد قابل توجه است. این حضور چنان قوی، پررنگ و گسترده است که می توان خورشید را پایه تمثیلات و حتی تفکر او به شمار آورد.در هفت قصه از مجموعه قصه های ده گانه کتاب لغت موران، خورشید نقشی محوری و اصلی دارد و حضور آن در بافت متن چنان قوی و موثر است که با حذف آن، شالوده قصه به هم می ریزد. این نقش آفرینی خورشید از تفکر فلسفی و اندیشه های اشراقی سهروردی مایه می گیرد.
Authors
حسین خسروی
استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر کرد
علی جهانشاهی افشار
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی