نگاهی به نماد خورشید در تمثیلات سهروردی
عنوان مقاله: نگاهی به نماد خورشید در تمثیلات سهروردی
شناسه ملی مقاله: JR_MMJ-5-15_004
منتشر شده در شماره 15 دوره 5 فصل در سال 1388
شناسه ملی مقاله: JR_MMJ-5-15_004
منتشر شده در شماره 15 دوره 5 فصل در سال 1388
مشخصات نویسندگان مقاله:
حسین خسروی - استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر کرد
علی جهانشاهی افشار - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی
خلاصه مقاله:
حسین خسروی - استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر کرد
علی جهانشاهی افشار - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید بهشتی
خورشید به عنوان یک موضوع همیشه موردتوجه شاعران بوده است. در دوره آغازین شعر فارسی توصیفاتی که از خورشید ارایه شده است، تنها جنبه تصویرسازی دارد. در سده های ششم و هفتم، خاقانی، عطار و مولانا بیش از دیگران به خورشید توجه نشان داده اند.سهروردی (549 587 ه . ق) فیلسوف شهید و شهیر ایرانی در آثار خود پی درپی از تمثیلاتی استفاده کرده که حضور خورشید در آنها از نظر بسامد قابل توجه است. این حضور چنان قوی، پررنگ و گسترده است که می توان خورشید را پایه تمثیلات و حتی تفکر او به شمار آورد.در هفت قصه از مجموعه قصه های ده گانه کتاب لغت موران، خورشید نقشی محوری و اصلی دارد و حضور آن در بافت متن چنان قوی و موثر است که با حذف آن، شالوده قصه به هم می ریزد. این نقش آفرینی خورشید از تفکر فلسفی و اندیشه های اشراقی سهروردی مایه می گیرد.
کلمات کلیدی: سهروردی, خورشید, اشراق, نماد, لغت موران
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/853027/