سعید بزرگ بیگدلی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس
حسینعلی قبادی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس
ثوراله نوروزی داودخانی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس

انسان همواره در عرصه زندگی با ناملایمات و بحران های روحی روبه رو بوده و پیوسته شوق ادامه حیات، او را بر آن داشته است تا در مسیر زندگی و در رویارویی با موانع از راهنمایی های اندیشمندان جامعه بشری برای دستیابی به آرامش و رهایی از درد و رنج بهره بگیرد. به همین دلیل، نگارندگان با توجه به چالش های درونی انسان معاصر و نگاه ابزاری به او در عصر حاضر، بر آن شدند تا دستیابی به یک الگوی فکری درمانی مناسب با آلام بشری را سرلوحه کار پژوهشی خود قرار دهند و در این میان با توجه به محوریت انسان و چالش های درونی او در منظومه فکری مولوی، به سراغ آثار ارزشمند او مثنوی و دیوان شمس رفتند تا در یک فرایند نظام یافته علمی و با تکیه بر روش هرمنوتیک، ساحات اندیشه مولانا را درباره ماهیت و قواعد شناخت درد و رنج و دلایل و عوامل آن بررسی و تحلیل کنند و از طریق علوم روان شناسی، زیبایی شناسی، انسان شناسی و ... ، کوشیدند رویکردهای مهم درمانی مولوی به درد و رنج را در قالب پنج رویکرد رفتاری – شناختی، ارتباطی موثر، معنادهی، تصویری – تمثیلی و عشق درمانی نشان دهند.

مولوی, هرمنوتیک, روان درمانی, عشق درمانی, دردشناسی