متانول بعنوان منبع انرژی و همچنین ماده ای برای تولید هیدروژن با خلوص بالای مورد استفاده در پیلهای سوختی طی چند دهه اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است. پیلهای سوختی بعنوان تولید کننده انرژی پاک و بدون آلاینده معروف هستند چون در خروجی اگزوز ماشین هایی که از پیل سوختی استفاده مینمایند فقط بخارآب تولید میشود. بنابراین از لحاظ زیست محیطی و بازده بالای انرژی، مورد توجه قرارگرفته است. متانول بخاطر نسبت بالای H2/C دانسیته انرژی بالا و فقدان باندهای C-C که باعث تولید کک بر روی کاتالیست می شودیکی از مهم ترین منابع برای پیل های سوختی میباشد. سه روش مهم برای تبدیل متانول وجود دارد که عبارتند از ریفورمینگ متانول با بخارآب ،(SRM) اکسیداسیون جزئی متانول POM و ریفورمینگ خودگرمایی متانول AMR از میان این سه روش ، فرآیند SRM بیشتر مورد توجه قرار گرفته است زیرا در دماهای پایین دارای تبدیل بالایی بوده و بازده تولید هیدروژن آن بالا (حدود 75 %) می باشد .همچنین CO پایینی (کمتر از 1 %) در فرآیند تولید می گردد که با توجه به مسموم شدن کاتالیست ریفورمینگ متانول و کاهش کارایی آن توسط CO یک مزیت عملیاتی محسوب می شود.

تبدیل متانول با بخارآب، اکسیداسیون جزئی متانول، ریفورمینگ خودگرمای متانول، هیدروژن، پیل سوختی، انرژی