سعید زاویه - استادیار دانشگاههنر تهران
ایرج داداشی - مربی دانشگاه هنر تهران
آمنه مافی تبار - کارشناس ارشد پژوهش هنر دانشگاه هنر تهران

نقاش ایرانی داستان را تنها تصویرسازی نمی کرد بلکه بن مایه، جوهر و مفهوم داستان را تاویل و با روحی معنوی به تصویر می کشید تا با هنر خود، همگان را از درک آن بهره مند سازد. با این نگاه، ویژگی های تصویری، واقعیت را آشکارا بازتاب نمی دهند؛ بلکه به کار معناسازی مشغول اند و دستیابی به حقیقت آنها، خالی از دشواری نخواهد بود. اما متاسفانه تاکنون توجه زیادی به نگارگری ایران، از نظر معنای عرفانی، فلسفی و درونی این هنر نشده و بیشتر تحقیقات، به شرح عناصر صوری و مباحث تاریخی معطوف گردیده است. از این رو، مقاله توصیفی تحلیلی پیش رو، کوششی است در رفع این نقیصه در قبال چند نمونه از نگاره های گذر سیاوش بر آتش به روایت شاهنامه فردوسی. اصلی که دریافت آن، علل حجم عظیم نگاره های تصویرشده با موضوعیت این داستان را توجیه می کند.

سیاوش, نگارگری ایرانی, معانی رمزی, گذر از آتش, شاهنامه فردوسی