پیش بینی خودشفقت ورزی براساس مولفه های نگرش به دین در مردان سالمند

هدف این پژوهش عبارت بود از بررسی چگونگی ارتباط مولفه های نگرش به دین و خودشفقت ورزی در مردان سالمند؛ به این منظور، با روش تصادفی ساده، 300 نفر از سالمندان حاضر در مرکز نگهداری نیمه وقت سالمندان مهرگان شهر کرمانشاه انتخاب شدند. آنان به پرسشنامه های فرم کوتاه خودشفقت ورزی و نگرش مسلمانان به دین پاسخ دادند؛ داده ها با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین مولفه های دین داری و خودشفقت ورزی رابطه مثبت معنادار وجود دارد؛ مولفه های نگرش به دین که شامل کمک شخصی ، نگرش اسلامی و مناسک اسلامی می باشند؛ به ترتیب به طور معناداری قادر به پیش بینی 23درصد از خودشفقت ورزی سالمندان است. پس می توان با افزایش دینداری ، خودشفقت ورزی را افزایش داد و درنتیجه توان مقابله سالمندان در برابر بیماری های روانی و مشکلات زندگی را بهبود بخشید

Keywords:

نگرش به دین , خودشفقت ورزی , سالمندان , روان شناسی اسلامی