پیش بینی آسایش درونی بر اساس نگرش به دین با واسطه گری امید و معنای زندگی

پژوهش ها گویای رابطه مثبت دینداری با آسایش و سلامت جسمی و روانی اند. پژوهش پیش رو به بررسی ارتباط نگرش به دین (شامل باورها و مناسک دینی) با آسایش درونی (شامل شادی، رضایت از زندگی، و حرمت خود) از طریق امید و معنای زندگی می پردازد. 493 دانشجو از رشته های مختلف دانشگاه های تهران به صورت غیر تصادفی انتخاب شدند و به این پرسشنامه ها پاسخ دادند: مقیاس شادی درونی ، مقیاس رضایت از زندگی ، مقیاس حرمت خود روزنبرگ ، مقیاس نگرش مسلمانان به دین ، آزمون هدف در زندگی ، و مقیاس امیدواری . یافته ها نشان دادند که نگرش به دین با شادی، رضایت از زندگی، حرمت خود، امیدواری، و معنای زندگی رابطه مثبت دارد. آزمون سوبل نقش واسطه ای امیدواری و معنای زندگی را در روابط نگرش به دین با شادی، رضایت از زندگی، و حرمت خود تایید کرد. امید و معنا جوهره دین قلمداد شده اند. نتایج پژوهش حاضر گویای آن اند که جوهره دین به آسایش انسان ها کمک می کند.

Keywords:

دینداری , نگرش به دین , آسایش درونی , معنای زندگی , امیدواری , روانسنجی دینی