علی اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران سازه، دانشگاه خوارزمی تهران
علی معصومی - استاد گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه خوارزمی تهران
مارک گریگوریان - MGA Structural Engineering Inc., Glendale,California, USA

تجارب به دست آمده از زلزله های گذشته، نیاز به طراحی و اجرای سازه هایی را با خسارت کمتر و تعمیر آسانتر پس از یک زلزله بزرگ گوشزد میکند. در طول یک زلزله بزرگ، سیستمهای باربر لرزهای سنتی میتواند خسارتهایی جدی به سازه تحمیل کند و جابه جایی های نسبی باقیمانده در سازه، تعمیر آن را پس از زلزله دشوار کرده و گاهی منجر به تخریب کلی سازه میگردد. امروزه با تلفیق خاصیتهای برگشت پذیری و قابلیت تعمیر، تکنولوژی های نوینی ارایه شده که سیستم با خسارت محدود نامگذاری شده است. در این مقاله، تحقیقات انجام گرفته پیرامون این سازه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسیها نشان داد که این سیستمها علاوه بر قابلیت استهلاک انرژی و کاهش خسارت به سازه، تغییر شکلهای ماندگار کمتری در سازه ایجاد میکنند و پس از زلزله های شدید، با استفاده از خاصیت مرکزگرایی، اعضای اصلی و اتصالات خاص، آسیب ندیده و تغییر شکل ماندگاری در این اجزا ایجاد نمیگردد. در نتیجه سازه ها تنها با تعویض فیوزهای تعبیه شده، قابل بهره برداری اند و این امر ازنظر اقتصادی مقرون به صرفه است.

سازه تعمیر پذیر؛ فیوز؛ حرکت گهواره ای؛ سازه مرکزگرا