برآورد عمق مجازکفش کنی چاه های کشاورزی با تکیه بر کمیت و کیفیت منابع آب (مطالعه موردی: دشت های هشتگرد و اشتهارد)

افزایش برداشت از منابع آب زیرزمینی، تغییرات آب و هوایی و وقوع خشکسالیهای اخیر موجب افت قابل توجه سطح آب زیرزمینی در اکثر آبخوانهای آبرفتی گردیده است. این امر با کاهش توان آبدهی چاه، موجب افزایش تقاضای جابه جایی و کف شکنی چاه های بهره برداری شده است. هدف از این پژوهش، برآورد حداکثر عمق مجاز کفش کنی چاه های بهره برداری با مصارف کشاورزی و دامداری، باتوجه به اهمیت استراتژیک تامین نیاز آب شرب و صنعت از بخش باقیمانده آبخوان در تراز پایین تر در محدوده های مطالعاتی هشتگرد و اشتهارد، تا چشم انداز 1410 میباشد. بدین منظور، نخست با استفاده از مطالعات اجتماعی و منطقه ای مربوطه، میزان نیاز آب شرب و صنایع منطقه تا افق 1410 تعیین گردیده و سپس با محا سبه حجم مورد نیاز آبخوان جهت تامین این نیاز، حداقل سطح آب زیرزمینی منطبق با این حجم از آبخوان با توجه به روند تغییرات زمانی کیفیت آبخوان و نیز تغییرات کیفیت آبخوان نسبت به عمق آبرفت تعیین میگردد که این رقم یقینا0 حداکثر عمق مجاز کفشکنی چاه های بهره برداری با مصارف کشاورزی و دامداری خواهد بود.

Keywords:

فرونشست , آزمایش پمپاژ , بهینه سازی , تخلیه.