ضرورت اتخاذ روش های حمل و نقل بهینه در آبزی پروری دریایی

با توجه به کمبود آب شیرین در کشور، یکی از اولویت های اصلی، استفاده از آبهای شور و لب شور جهت پرورش آبزیان بوده بطوریکه طرح پرورش ماهی در قفس های دریایی یکی از طرح های اصلی در راستای طرح های اقتصاد مقاومتی در کشور می باشد. طبق مطالعات انجام گرفته توسط شرکت Refa کشور نروژ در سال 1379 مشخص گردید که با توجه به طول نوار ساحلی 3050 کیلومتر در سواحل شمال و جنوب کشور، با بهره گیری از سیستم های پرورش ماهی در قفس، میتوان سالانه تا 910 هزار تن ماهی و سایر موجودات آبزی را تولید نمود. البته بایستی خاطر نشان کرد که ساز و کارهای لازم بایستی آماده شود. یکی از مشکلات پرورش دهندگان ماهی در قفس، عدم داشتن اطلاعات کافی در خصوص روش های حمل و نقل ماهی تا ساحل بوده و در نتیجه ماهی به لحاظ انتقال به روش سنتی، فاقد کیفیت مناسب بوده و مستعد فساد میگردد. این وضعیت در اواخر دوره پرورش خصوصا اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد که با افزایش نسبی دما همراه می باشد مشهودتر بوده ( در شمال کشور) و در این شرایط، بافت ماهی فاقد ویژگی های ریولوژیکی، الاستیسیته و قوام لازم بوده بطوریکه پس از انتقال ماهیان به ساحل، بیرون زدگی تیغ باعث صدمه به بافت ماهی شده و فرآیند فساد میکروبی و شیمیایی در نمونه های آسیب دیده با سرعت بیشتری رخ می دهد. در این مطالعه به روش های مختلف حمل و نقل و پارامترهای کیفی فساد ماهی اشاره میگردد.

Keywords:

پرورش ماهی درقفس , حمل و نقل ماهی , پارامترهای کیفی