بررسی تاثیر جزایر حرارتی شهری بر کیفیت هوای شهر تهران

جزایر حرارتی شهری به مناطقی اطلاق میشوند که توسعه شهرنشینی و فعالیتهای انسانی باعث افزایش قابل ملاحظه دمای هوا نسبت به مناطق اطراف شده اند. از اثرات مضر جزایر حرارتی میتوان به افزایش مصرف انرژی و سوخت، انباشتگی آلاینده ها در محیط شهری، افزایش تولید آلاینده ها در اثر افزایش مصرف انرژی و به طور کلی کاهش کیفیت هوا و آسیب رساندن به سلامت انسان اشاره کرد. بنابر بیانیه ی سازمان بهداشت جهانی، سالانه حدود هفت میلیون نفر از ساکنان کره ی زمین به دلیل آلودگی هوا نیز جان خود را از دست میدهند که از این میزان شش میلیون نفر مورد مربوط به قاره ی آسیا میباشد. از طرفی در کشور ایران نیز آلودگی هوا هر ساله صدمات اقتصادی و سلامتی بسیاری به همراه دارد. لذا در این مطالعه به بررسی تاثیر پدیده جزایر حرارتی بر کیفیت هوا در شهر تهران، با استفاده از سیستم مدلسازی WRF-SMOKE-CMAQ پرداخته میشود. بدین منظور یک دوره 4 روزه از مرداد 1391 انتخاب شده است. با توجه به نتایج مدلسازی حضور جزایر حرارتی شهری به طور متوسط باعث گرمتر شدن 1,3 C° دما و کاهش 0,6 m/s سرعت باد در دوره مدلسازی شده است. نتایج مدل شیمی و انتقال آلاینده ها نیز نشان داد که حضور و توسعه ی شهرها باعث کاهش کیفیت هوای شهر تهران شده است. به طوری که در ایستگاه سنجش کیفیت هوای دانشگاه صنعتی شریف، به طور متوسط آلاینده ی O3 در حدود 1 ppb افزایش، آلایندهی NO2 در حدود 1,2 ppb افزایش، آلاینده ی CO در حدود 45 ppb افزایش و آلاینده ی PM2.5 در حدود 8,4 µg/m3 افزایش یافته اند.

Keywords:

جزایر حرارتی شهری , آلودگی هوا , مدلسازی کیفیت هوا , تهران