بررسی اصلاحات در ایران و ترکیه از منظر تیوری نوسازی از بالا(رضاشاه و آتاتورک)

این پژوهش به نقش نخبهگان حاکم در پیشبرد نوسازی و مقاومت نهادهای اجتماعی تاکید داشت، هر چند مقاومت اجتماعی دو کشور متفاوت بود. رضاشاه و آتاتورک با کاربرد قدرت و بدون التزام به پلورالیسم به مهندسی جامعه سنتی پرداختند. و دولت را به مثابه غایت و تهدیدی در جامعه نشان دادند. پژوهش حاضر درصدد بررسی روند نوسازی، از منظر تیوری نوسازی بود. لذا این پژوهش درصدد پا سخ به این پر سش بود که؛ آیا ا صلاحات ایران و ترکیه، با نظریه نو سازی از بالا قابل تبیین بود . یافته های پژوهش حاکی از آن بود که. ر ضا شاه و آتاتورک ساختهای اجتماعی قدیمی را عامل عقب ماندگی میدان ستند و با الگوی تو سعه برونزا صرفنظر از شرایط جامعه، از کشورهای غربی الگوبرداری کردند، که منجر به توسعه ناهمگون، بویژه در ایران شد، تیوری نوسازی محافظه کارانه درصدد گسترش نهادهای دموکراتیک جامعه و جای دادن ساختهای اجتماعی قدیمی در ساخت جدید بود ولی در آن دو با تعطیلی احزاب سیاسی و روزنامه ها این نهادها یا به حاشیه راندند یا بصورت سمبلیک درآوردند. روش تحقیق بصورت کتابخانه ای بود

Keywords:

ایران , ترکیه , رضاشاه , آتاتورک , نوسازی