مریم السادات حسینی - گروه مهندسی نرم افزار، دانشکده فنی و مهندسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران
علی برومندنیا - استادیار گروه مهندسی نرم افزار، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران

شبکه های موردی متحرک MANET) ها) در اصل برای محیطی مشارکتی که به دلیل خصوصیات شان نسبت به بسیاری از انواع حملات آسیبپذیر هستند، طراحی شده اند. برای پاسخ گویی به این مساله امنیتی در برخی سطوح، اعتماد میتواند درنظر گرفته شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتقاء امنیت شبکه های موردی متحرک با تغییر حداکثر سرعت گره پروتکل مسیریابی بوده است. نتایج حاصل از تحلیل نشان می دهد که با تسریع گره ها، نسبت تحویل AOMDV بهطور قابل ملاحظه ای تنز6ل مییابد، در حالی که این نسبت در سه پروتکل دیگر، به آرامی کاهش مییابد. میانگین تاخیر انتها به انتها در این پروتکلها با افزایش حداکثر سرعت گره بالا میرود. سربار بسته مسیریابی در پروتکلهای ذکرشده به عنوان تابعی از حداکثر سرعت تحرک گره تغییر میکند. بهینگی مسیر این پروتکلها با افزایش سرعت کاهش مییابد. فرکانس کشف مسیر در این چهار پروتکل با افزایش حداکثر سرعت بالا میرود. نسبت تشخیص گره بدخواه AOTMDV، LTB-AOMDV و NewAOMDV با افزایش حداکثر سرعت گره پایین می آید.

امنیت، شبکه های موردی متحرک، حداکثر سرعت گره، پروتکل مسیریابی