فاطمه ذبیح اله زاده - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی ، دانشگاه روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد تهران جنوب، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان توانبخشی شناختی بر بهبود نقص توجه تقسیم شده در بیماران مبتلا به اختلال بیش فعالی بود. روش تحقیق این پژوهش شبه تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی مراجعه کنندگان با تشخیص اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی مرکز مشاوره توحید اصفهان1397-1396 بودند. درمانگر ابتدا با تمام مراجعین در خصوص انجام پژوهش صحبت کرد سپس تعداد 34 نفر حاضر به شرکت در جلسه توجیحی در خوصوص مراحل انجام پژوهش شدند. پس از این جلسه بر اساس ملاک ورود و خروج وعلاقه مندی شرکت افراد در پژوهش تعداد 32 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. پس از تماس تلفنی با این افراد، 2 نفر از آنها حاضر به شرکت در جلسات نشدند، درنتیجه نمونه ی نهایی شامل 30 نفر بود که به طور غیر تصادفی در دو گروه کنترل و گواه قرار گرفتند.آزمودنی ها، قبل و بعد از شروع مداخله که شامل آزمون کامپیوتری استروپ ) 1935 ( بود، توسط آزمون ساخت دنباله )باتری، 1994 ( مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این پژوهش به منظور بررسی نرمال بودن داده ها از همگنی واریانس ها، همگنی شیب های رگرسیون و آزمون لوین، استفاده و داده ها با بیستمین ویرایش نرم افزارSPSSو آزمون تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند.

نقص توجه تقسیم شده، اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی