امیرحسین رضایی ازندریانی - دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه سما همدان

بحران انرژی که در سال 1965 با افزایش میزان آلودگی و صدمه به محیط زیست بود ،هشتاری به جهانیان محسوب شد و به این سبب حامیان محیط زیست دست به کار شدند تا از این بحران ها جلوگیری کنند و مفهوم بزرگی را تحت عنوان پایداری بررسی و پیگیری نمودند. اصطلاح پایداری برای اولین بار در سال 1986 توسط کمیته جهانی گسترش محیط زیست و با عنوان رویارویی با نیاز های عصر حاظر بدون به مخاطره انداختن منابع نسل آینده مطرح شد و پیشرف در ابعاد دو دامنه ی آن بسیار چشمگیر بود.به طور کلی معماری پایدار را میتوان معماری دانست که نسبت به ویژگی ها و شرایط محیطی و مکانی پاشخگو است و از قابلیت های بستر خود در راستای ایجاد شرایط محیطی مطلوب استفاده می نماید.یعنی کمترین صدمات به محیط زیست را دارد و به عبارت دیگر معماری منحصر به فردی است که ضمن توجه به نیاز های زیبا شناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود منطبق است.در این مقاله سعی شده است به لزوم احداث ساختمان پایدار و ارایه راهکارهای پایداری در طراحی ساختمان پرداخته شود.

معماری پایدار، اکولوژیک، معماری سبز، محیط زیست، معماری ارگانیک