امیرحسین افسردیر - کارشناس ارشد مدیریت بحران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران
رضا احمدیان - دکترا برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران

پس از تصویب قانون تشکیل سازمان مدیریت بحران کشور و گذشت ده سال از اجرای آزمایشی آن، زلزله کرمانشاه بزرگترین زلزله رخ داده از نظر وسعت و میزان خسارت های وارده در وسعت یک استان بود که قانون تشکیل آن سازمان را به چالش کشید تا بتوان از این طریق نقاط ضعف و قوت آن را در عمل مشاهده نمود. این زلزله به قدری وسیع بود که 1970 روستا و 8 شهر و حدود 180 هزار خانواده را تحت تاثیر قرار داد که از این تعداد حدود 80 هزار خانوار مجبور به سکونت در چادر به علت تخریب منازل خود گردیدند. شهر سر پل ذهاب به جهت بررسی روند مدیریت بحران در طی یک دوره زمانی چند ماهه محدود به زمان وقوع زلزله تا زمان اسکان موقت مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش با بهره گرفتن از قوانین تشکیل سازمان مدیریت بحران کشور و شرح وظایف مصوب دولت برای کارگروه های تخصصی مدیریت بحران و با توجه به استاندارهای جهانی در بحث اسکان اضطراری سعی در بررسی عملکردهای انجام شده در زلزله کرمانشاه ( 21 آبان 1396 ) بوده است. در پایان با توجه به چالش ها و مشکلات شناسایی شده در بحث مدیریت بحران در زلزله کرمانشاه، یک روش گام به گام به صورت یک مدیریت یکپارچه در زمان وقوع یک بحران پیشنهاد گردیده است.

زلزله کرمانشاه، مدیریت بحران، ارزیابی عملکرد، اسکان اضطراری، اسکان موقت