ارایه الگوی تقویت تاب آوری برای سازمان ها در شرایط اضطراری با استفاده از مدل AHP (مطالعه موردی سازمان آتش نشانی شهرستان آمل)

زمینه و هدف: امروزه با توجه به رشد فزاینده منابع متمرکز شهری، رویکردهای متفاوتی از اقتصاد، منابع انسانی، اکولوژی و اجتماعی شکل گرفته است و با توجه به پیچیدگی های ناشی از تجمیع عوامل، همواره مبانی جدیدی را به منظور مدیریت آن، ایجاد می نماید که در این میان اهمیت مساله، سبب توجه جدی به مدیریت و تاب آوری سازمان های موجود در شهر در زمان بروز انواع بحران شده است. براین اساس هدف از انجام اینمقاله شناسایی و اولویت بندی راهکارهای بهبود تاب آوری در سازمان آتشنشانی شهرستان آمل می باشد. روش : در این مقاله از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) مبتنی بر پرسشنامه و نرم افزار (Expert choice) استفاده شد تا براساس نقاط ضعف تاب آوری در سازمان آتشنشانی، مهمترین راهکارهای موثر در تقویت تاب آوری سازمان شناسایی و اولویت بندی گردند. این مدل کی از مدل های تصمیم گیری چندمعیار (MCDM) است که در اصطلاح نامیده می شود MADM. یافته ها : براساس تحقیقات صورت گرفته از وضعیت موجود و کلیه منابع در اختیار سازمان و همچنین سوابق مربوط به عملیات های گذشته در خصوص برخورد با بحران ها و سنجش تاب آوری سازمان براساس 3 شاخص کلیدی (آگاهی موقعیتی - آسیب پذیری های کلیدی - ظرفیت تطابق پذیری)، درخت سلسله مراتبی تدوین گردید که براساس آن 6 مولفه اثرگذار در ضعف تاب آوری سازمان شناسایی شدند که شامل (نقش ها و مسیولیت ها - درک خطرات و ماموریت ها - پایداری سازه ای ایستگاه ها - ساختارهای مدیریتی -کیفیت آموزش کارکنان - توانایی نیروی انسانی ) می باشد. نتیجه گیری :جهت اصلاح تاب آوری سازمان برای هر 6 مولفه ضعف تاب آوری، 5 گزینه قابل ارزیابی در پرسشنامه آورده شد و توسط 10 کارشناس خبره در این زمینه ارزشدهی شدند. پس از آنالیز تمامی پرسشنامه ها توسط نرم افزار، برای هر 6 مولفه براساس بیشترین تا کمترین میانگین اوزان بدست آمده، 18 گزینه به عنوان مهمترین راهکارهای اصلاح تاب آوری سازمان انتخاب شدند که در نهایت جهت اولویت اجرایی در سازمان، براساس وزن نهایی بدست آمده اولویت بندی گشتند.

Keywords:

تاب آوری , ضعف تاب آوری , تاب آوری سازمان , بحران , بلایای طبیعی , تحلیل سلسله مراتبی