محسن هدایتی فر

طاق های سلولی، یک تکنولوژی نوآورانه طراحی شده، برای ساخت و ساز ایستگاه های مترو شهری، با دهانه های بزرگ در محیط های شهری می باشد. بخصوص ، زمانی که سرباره کم عمق باشد و وضعیت زمین، از لحاظ مشخصات ژیوتکنیکی ضعیف باشد. برای ساخت و ساز ایستگاه های مترو با مقطع بزرگ در محیط شهری، با سرباره های کم وضعیف، همزمان با رفع، اثرات ساخت و ساز ایستگاه مترو، بر سازه های سطحی شهری و جلوگیری از کاهش ایمنی و حفظ رقابت اقتصادی، کاربرد این تکنولوژی لازم می باشد. در این متد، در قوس بالای مقطع تونل، سلول های طولی، شامل تونل های کوچک مقطع و لوله هایی است که با یک سری متصل کننده های عرضی، به هم وصل می شوند و سپس با بتن پر می شوند. این تکنولوژی برای اولین بار در ساخت و ساز ایستگاه مترو شهری در شهر ونیز ایتالیا، مورد استفاده قرار گرفته است ، با توجه به وضعیت ژیوتکنیکی محیط و سرباره کم این ایستگاه مترو، اگر این سیستم نوین ابداع نمی شد و مورد استفاده قرار نمی گرفت، قطعا این پروژه با مشکلات عدیده و پرهزینه ای روبرو می شد و عملا ساخت و ساز این ایستگاه ، غیر ممکن بود

تکنیک نوین، تونلسازی، ایستگاه های مترو، ایمنی، رقابت اقتصادی