سهیل حمیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت ساخت
جواد مجروحی سردرود - استادیار دپارتمان مهندسی عمران، واحد تهران مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی
علی گلصورت پهلویانی - استادیار دپارتمان مهندسی عمران، واحد تهران مرکزی دانشگاه آزاد اسلامی

افزایش جمعیت باعث احداث ساختمان های و افزایش مشکلات اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی و نیاز به بهره برداری روزافزون از انرژی شده است. با توجه به اینکه 70% از طول عمر انسان ها در داخل بناها می گذرد بنابراین یکی از مصرف کنندگان قابل توجه انرژی، ساختمان ها می باشند. در کشور ما ساختمان حدود 40 درصد از کل مصرف انرژی را به خود اختصاص داده است. ساختار و اساس ساختمان های سبز در راستای توسعه پایدار بوده و تاثیر بسیاری چشمگیری در کاهش مصرف انرژی دارند. از این رو در این مقاله به بررسی و مقایسه معیارهای بخش انرژی اولین آیین نامه ساختمان سبز در خاورمیانه، تحت عنوان Pearl، با مباحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان پرداخته شده است. در نهایت مشخص گردید که آیین نامه ساختمان سبز Pearl، با تحلیل انرژی و اختصاص امتیاز به ساختمان ها، به دنبال کاهش مصرف انرژی و تولید کربن در ساختمان می باشد. در حالیک که مبحث 19 مقررات ملی ایران، با اهمیت به عایق کاری جدار خارجی ساختمان ها و بهره گیری از انرژی خورشیدی، به دنبال کاهش مصرف انرژی بوده و فاقد معیارهای امتیازآور و تشویق سازندگان جهت مدل سازی و تحلیل انرژی به منظور کاهش کربن تولیدی و استفاده از لوازم خانگی با بهره وری بالا می باشد. از این روی، حداقل با رعایت معیارهای مشترک می توان گامی در جهت توسعه پایدار و احداث ساختمان های سبز در کشور برداشت تا با کاهش تقاضای انرژی در ساختمان ها و صرفه جویی در مصرف انرژی روبرو گردیم.

مبحث 19 مقررات ملی ساختمان، Pearl، انرژی، ساختمان سبز، معیارهای مدیریت انرژی