علی امامی میبدی - دانشیار دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی
پریسا فتوحی مظفریان - دانشجوی دکتری اقتصاد نفت و گاز دانشگاه علامه طباطبایی

بسیاری بر این باورند که بهره برداری به روش قاعده حیازت موجب تخلیه منابع طبیعی، بهره برداری نامناسب و مدیریت نامطلوب منابع می گردد. به همین دلیل روش های توسعه مشترک و همکاری بین کشورها برای بهره برداری از میادین مشترک بسیار متداول شده است. علیرغم مزایای روش یکپارچه سازی، مشکلاتی نیز برای اجرای این روش وجود دارد و همین امر موجب می شود تا توافق کشورها برای یکپارچه سازی میدان به راحتی صورت نپذیرد. در این مقاله تلاش می نماید نشان دهد در زمانی که میدان شامل چند نوع هیدروکربور است و احتمال تعریف مناطق چندگانه مشارکت بین ذی نفعان وجود دارد، همکاری بین ذینفعان به چه ترتیب انجام می شود. در نهایت نتیجه می گیرد زمانی که بیش از یک نوع هیدروکربور در میادین وجود داشته باشد ممکن است روش های دیگری به غیر از یکپارچه سازی برتری یابد. بنابراین می توان اذعان نمود علیرغم مزایای روش یکپارچه سازی و برتری آن نسبت به بهره برداری یک جانبه، ممکن است یکپارچه سازی میدان مشترک انجام نشود.

منابع هیدرو کربوری، میادین مشترک، بهره برداری، یکپارچه سازی