امکان سنجی و طراحی نیروگاه جزر و مدی در خورهای منطقه ماهشهر

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 539

This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

IEAC05_029

تاریخ نمایه سازی: 31 اردیبهشت 1398

Abstract:

خور موسی واقع در منتهی الیه شمال غربی خلیج فارس، با داشتن دامنه جزر و مد حدود 5 متر بستر نسبتا مناسبی برای بهره برداری و استحصال از نیروی جزر و مد می باشد. از میان خورهای منشعب از خور موسی، خور دورق (در مختصات عرض جغرافیایی: 30.453 و طول جغرافیایی: 49.030) واقع در شرق شهر بندر امام خمینی و همچنین خور ماهشهر منتهی به خور غزاله (در مختصات عرض جغرافیایی: 29.949 و طول جغرافیایی: 49.171) به دلیل داشتن حوضچه با مساحت مناسب، دامنه جزر و مدی مناسب و باتلاقی نبودن زمین جهت ساخت و ساز، به عنوان مناطق مورد مطالعه جهت بهره گیری از انرژی جزر و مد انتخاب کردیم. نوع جزر و مد در این منطقه ترکیبی عمدتا نیم روزانه (0,498= f) می باشد، به این صورت که دو جزر و دو مد در طول روز اتفاق می افتد که ممکن است از نظر اندازه و زمان با هم برابر نباشند. با توجه به تحقیقات انجام گرفته میزان انرژی قابل استحصال از منطقه خور دورق با دامنه جزر و مد 5.1 متر و حوضچه با مساحت 20.4 کیلومتر مربع بطور سالیانه 1.049 تراوات ساعت می باشد. در خور ماهشهر نیز با داشتن دامنه جزر و مد 5.5 متر و حوضچه با مساحت 7.1 کیلومتر مربع، سالیانه 423 گیگاوات ساعت انرژی قابل استحصال می باشد. با توجه به دامنه جزر و مد و مساحت حوضچه ها در مناطق مورد مطالعه،، از هیدرو توربین کاپلان نوع حبابی (کوپل شده با ژنراتور سنکرون قطب برجسته ) استفاده شده است. در منطقه خور دورق از 5 توربین با قطر 7.41 با توان کلی 81 مگاوات و در منطقه خور ماهشهر از 2 توربین با قطر 7.52 با توان کلی 37 مگاوات استفاده شده است. با توجه به توان خروجی نیروگاه و مصرف برق شهرهای ماهشهر و بندر اما خمینی، نیروگاه خور دورق و خور ماهشهر به ترتیب قادر به تامین 11 و 5 درصد برق شهرهای ماهشهر و بندر امام خمینی هستند. بازده نیروگاه خور دورق و ماهشهر به ترتیب 26 و 29 درصد می باشد. بازگشت سرمایه نیز برای نیروگاه خور دورق بین 6 تا 7 سال و برای خور ماهشهر بین 8 تا 9 سال می باشد.

Authors

وحید بهرامی یاراحمدی

دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مکانیک دانشگاه شهید چمران اهواز

سالم مهرزاد

عضو هیات علمی گروه مکانیک دانشگاه شهید چمران اهواز

فرشاد ترابی

عضو هیات علمی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی